ประสิทธิภาพของปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่น การออกแบบและการใช้งานเฉพาะ สภาพการทำงาน และประเภทของปั๊มความร้อนที่ใช้ ปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมได้รับการออกแบบมาเพื่อดึงความร้อนจากแหล่งหนึ่งและถ่ายโอนไปยังอีกแหล่งหนึ่งสำหรับกระบวนการทางอุตสาหกรรมต่างๆ รวมถึงการทำความร้อน การทำความเย็น และการลดความชื้น
โดยทั่วไปประสิทธิภาพจะวัดเป็นค่าสัมประสิทธิ์ประสิทธิภาพ (COP) สำหรับการใช้งานในการทำความร้อนและอัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงาน (EER) หรืออัตราส่วนประสิทธิภาพพลังงานตามฤดูกาล (SEER) สำหรับการใช้งานในการทำความเย็น อย่างไรก็ตามสำหรับปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมตัวชี้วัดที่เกี่ยวข้องมากที่สุดมักจะเป็นค่าสัมประสิทธิ์การปฏิบัติงาน (COP)
ตำรวจของปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมแสดงถึงอัตราส่วนของเอาต์พุตความร้อนหรือความเย็น (เป็นพลังงาน) ต่อพลังงานไฟฟ้าอินพุตที่จำเป็นในการใช้งานปั๊มความร้อน COP ที่สูงขึ้นบ่งบอกถึงประสิทธิภาพที่มากขึ้น ซึ่งหมายความว่าความร้อนจะถูกถ่ายโอนมากขึ้นสำหรับแต่ละหน่วยไฟฟ้าที่ใช้
โดยทั่วไป ปั๊มความร้อนทางอุตสาหกรรมสามารถบรรลุประสิทธิภาพที่ค่อนข้างสูง โดยมี COP อยู่ระหว่าง 2 ถึง 5 หรือสูงกว่านั้นในบางกรณี ซึ่งหมายความว่าสำหรับทุกหน่วยพลังงานไฟฟ้าที่ใช้ ปั๊มความร้อนสามารถส่งพลังงานความร้อนได้ 2 ถึง 5 หน่วย (หรือมากกว่า) ไปยังการใช้งานที่ต้องการ
อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือประสิทธิภาพที่แท้จริงของปั๊มความร้อนทางอุตสาหกรรมจะขึ้นอยู่กับสภาวะการทำงานเฉพาะและการออกแบบระบบ ปัจจัยต่างๆ เช่น ความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างแหล่งกำเนิดและอ่างล้างจาน (แหล่งความร้อนและแผงระบายความร้อน) สารทำความเย็นที่ใช้ ประสิทธิภาพของคอมเพรสเซอร์ และการออกแบบตัวแลกเปลี่ยนความร้อน ล้วนส่งผลต่อ COP ของปั๊มความร้อน
นอกจากนี้ ปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมมักได้รับการออกแบบสำหรับการใช้งานเฉพาะและปรับให้เหมาะสมกับสภาวะเหล่านั้น ซึ่งหมายความว่าประสิทธิภาพของปั๊มความร้อนอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับว่ามีการใช้เพื่อให้ความร้อน ความเย็น หรือกระบวนการทางอุตสาหกรรมประเภทอื่น
ปั๊มความร้อนอุตสาหกรรมสามารถประหยัดพลังงานได้มากเมื่อเทียบกับระบบทำความร้อนและความเย็นแบบดั้งเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้งานที่จำเป็นต้องถ่ายโอนความร้อนจำนวนมากในระยะทางไกลหรือในสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิแตกต่างกันมาก
